Herstellen van een Nekhernia – Waarom het Dagmar maar niet lukte om pijnvrij met haar armen te bewegen

“Nu 3 jaar geleden heb ik een nekhernia gehad. Ik heb gerevalideerd bij het Militair Hospitaal maar merk dat ik nog niet volledig van alle restklachten af ben. Het blijft lastig om dingen te doen waarbij ik langdurig mijn armen boven mijn schouders moet houden. Er is mij verteld dat ik een Thoracic Outlet Syndroom heb. Ik kan dan dagen na zo’n handeling dan enorme hoofdpijn en pijn in mijn nek en schouders blijven houden. Daar wil ik nu weleens vanaf”

Dagmar is het type niet lullen maar poetsen. Ze is beroepsmilitair en is dus gewend veel fysiek werk te verzetten. Vanwege haar klachten heeft ze een stapje terug moeten doen en hoeft ze iets minder zwaar werk te doen. Ze geeft aan dat ze alsnog dagelijks met munitiekisten van 25 kg loopt te slepen. Ga er maar aan staan dacht ik bij mezelf.

Vanaf dit punt begint het te trekken in mijn schouders

Om te weten waar de blokkades zitten vraag ik eerst altijd wat bewegingen uit te voeren die de klachten kunnen provoceren. Bij Dagmar was dat het zijwaarts optillen en bij elkaar brengen van haar armen boven haar hoofd. Ze gaf tijdens de intake aan dat soms het pakken van een bord uit een keukenkast ineens pijnlijk kon zijn. Ik legde op een aantal punten mijn handen neer en begon te prikken en trekken. Dit gaf direct het verwachte resultaat

He, dat voelt ineens al een stuk beter

In veel gevallen bewegen we met een handrem zonder dat we doorhebben dat die aanstaat. Je brein blokkeert bepaalde bewegingen omdat die in het verleden pijnprikkels opwekten. Je gaat binnen een veilige marge bewegen. Als je die handrem uitschakelt is het in veel gevallen mogelijk ‘dieper’ te gaan bewegen zonder die pijnprikkel. In feite is het de handrem zelf die zorgt voor de pijnprikkel.

Ik heb te weinig ruimte onder mijn sleutelbeen

Dagmar gaf aan dat ze tijdens haar revalidatie erachter was gekomen dat de zenuwen onder haar sleutelbeen te snel afgekneld werden. Dit was ook wat ik al verwachtte. Ik maakte ruimte bij de dieper gelegen borstspieren en het bindweefsel waarin haar sleutelbeen beweegt. Maar daar bleef het niet bij. De handrem stond in de gehele beweegketen van haar armen aangetrokken.

Huh, nooit geweten dat het daar ook pijn deed

Er zijn namelijk ook punten rondom de elleboog en in het duimweb van de hand die veel op spanning staan en deze bewegingen beperken. Door hier bepaalde schuiftechnieken op toe te passen werd het direct al minder gevoelig en kwam de keten als geheel tot ontlading zodat de beweging soepeler werd. Ik heb de beweging van de arm in eerste instantie bij Dagmar uitgevoerd zodat haar brein ‘leert’ hoe de beweging uitgevoerd hoort te worden. Vervolgens is Dagmar zelf de beweging gaan uitvoeren.

Als spier B aanspant, moet spier A wel ontspannen.

Hier kan je goed gebruik van maken om overmatige spierspanning te verlagen. De behandeling stond daarom vooral in het teken van het herstellen van de spierbalans tussen A en B. Gevoelige spierknopen zijn dan heel snel en redelijk pijnvrij uit te schakelen.

Wil je nu ook weleens van die laatste restklachten af?

Loop jij (alweer) een tijdje rond met een stijve nek of schouders en wordt je beperkt in je dagelijkse werk of sport? Neem dan contact met mij op om te zien wat ik voor je kan betekenen. Ik ben ervan overtuigd dat er achter elke klacht een andere oplossing schuil gaat. Het is alleen zaak die te vinden en daarmee aan de slag te gaan.

Herken jij je in het verhaal van Dagmar en wil je nu ook eindelijk wel eens blijvend verlichting van je pijnklachten?